De abdij

Regen bij het wakker worden, droog bij het inpakken, nat tijdens de eerste 22 km, enz enz. In de ochtend wisselend een kwartiertje droog om dan weer licht te regenen of te miezerig. .Tussen de middag als ik er 40 km op heb zitten, lijkt het droog te blijven. Intussen heb ik geleerd geen illusies meer te hebben bij een lichtere strook lucht in de verte. Ik fiets gewoon maar door. En mijn knie houdt het tot 60 km goed. Dan voel ik hem wel wat, maar het is niet alarmerend. Code mosterdgeel zeg maar.
De ochtend gaat door de heuvels met wel wat tegenwind. De ketting loopt er ook graag af vandaag maar hier ben ik inmiddels erg handig in geworden. Pak er zelfs een zakdoekje bij zodat ik niet al te zwarte handjes krijg. Niet altijd met het gewenste resultaat overigens..
Vanuit de stad St. Quentin kom ik zowaar weer op een jaagpad. De rust en stilte houden me weer even in, en heel bewust rijd ik de km's langs het kanaal.
Onderweg is het stil en leeg in de dorpen. Ik herinner het me van vorige keren, in het weekend is het overal uitgestorven.
Als het lukt met mijn knie wil ik naar Ourscamp, 82 km verder. En ja nog steeds zijn het er bij mij toch altijd wel 5 meer...
Met een paar goede pauzes kom ik in het dorp en ga naar de abdij waar ik de tent op het terrein tussen de bomen zou kunnen planten, zo heb ik in mijn routeboekje gelezen.
Ik zag het voor me als een echt trekkersveld met fietsers. Maar als ik vlak bij de ingang ben, rijden er twee joekels van caravans heen. He? Een echte camping? Met caravans? Ik rijd er maar achter aan..
Het terrein is indrukwekkend! Stoere oude gebouwen, ook gigantische ruïnes die als beeldhouwwerken op het terrein staan.
Op een stuk met bomen staat het vol met caravans, en het lijkt of de mensen elkaar allemaal kennen. Ik ga wat naar achteren maar vraag het toch maar aan een broeder die in de buurt is. Nee, hier hoor ik niet, voor tenten is er een ander stukje. Een veldje met eeuwenoude muren afgeschermd van de verleidelijke andere wereld. Wel een gigantisch grote partytent die gelukkig niet in gebruik is. Ik ben de enige. Echt zo'n plek waar je graag wat andere medekampeerders had willen zien...
Na mijn maaltje ga ik op zoek naar water. Op de terugweg zie ik meerdere mensen doelbewust ergens heen lopen. Ik ben nieuwsgierig en volg ze. Ik kom door de ruïnes en eindig in de kerkbank vlak voordat er een dienst begint. Ik versta er geen woord van maar de twee liederen die gezongen worden zijn wondermooi. Met mijn ogen dicht laat ik me onderdompelen, het voelt als een warm bad met veel schuim. En dit bedoel ik niet oneerbiedig! Als balsem!
Tijd voor mijn tent. Tijd ook dat het droog gaat blijven. Er komt langzaam maar zeker een luchtje in de tent te hangen. Of zal het de haring zijn die ik bij het eten heb gegeten?