Serieuze klimmetjes
Door: Daan
Blijf op de hoogte en volg Danielle
14 Augustus 2017 | Frankrijk, Bois-Anzeray
Weer een illusie armer. Dacht dat het tot de Auvergne relatief vlak zou zijn! Forget it! Al wel eerder in de heuvels gefietst, maar dat was nog goed te doen. Nee, vandaag de echte klimmetjes gehad, van 5 tot 10% en stukken van 2 of 3 km. De echte steile loop ik met Koga aan de hand...
Een mooie zonnige dag, lekker warm...
Sinds mijn knie heeft laten weten dat iets minder wel goed zou zijn, kijk ik elke dag hoe het gaat. Rust nu om de 10 km in ieder geval even, en als het nodig is én het kan, neem ik een camping eerder. Vandaag niet. Ik heb mijn zinnen gezet op een natuurcamping op 84 km afstand. Met de extra van het verkeerd rijden natuurlijk... Onderweg is het overal uitgestorven, het lijkt of iedereen geëvacueerd is!
Afijn, na vele vele klimmetjes, dorpen en landbouwgebied, kom ik in het dorp aan. Overigens kan een natuurcamping in Frankrijk van alles zijn. Zoals bij de abdij, bij een kerk onder de bomen, of zoals nu, bij een bed & breakfast in de tuin. Ik kom om half zeven aan en zoon zegt me dat ze nu eigenlijk gesloten zijn! He? Is dit mijn straf voor mijn eigenwijze keuze om toch door te fietsen ook al had ik code geel?
We wachten op zijn moeder...
Als ze eindelijk aankomt, twijfelt ze geen moment, natuurlijk kan je blijven! Ze zag en wist hoe moe ik was zei ze. Mijn fiets wordt naar binnen gebracht, en er wordt thee met koekjes en meloen voor me neergezet. (Ze is half Engels, half Frans.) De kleinkinderen helpen me met de tent opzetten in de prachtige terrasvormige tuin. Het huis is oud, met allerlei gangetjes en trapjes en prachtig gerenoveerd. Nooit zo'n sfeervol huis gezien! Wat een paradijsje! Pamela is één van de liefste, warme en hartelijkste vrouwen die ik heb ontmoet. Of ik ook wat pasta wil met groente uit eigen tuin? Totaal geen moeite, dat wuift ze weg. Zo'n avond die je niet zou willen eindigen. Loslaten dus weer... maar niet vergeten...
Morgen wordt er regen verwacht, maar je m'en fou.... het kan me niet schelen... Ik kan er weer tegen...
Wel ga ik morgen maar iets van 40 km fietsen en het gaat er naar uitzien dat ik het plan wat moet aanpassen. Maar dat geeft niet, ik heb er nog steeds zin in en geniet elke dag. Maar toegegeven, vandaag was de zwaarste dag tot nu toe, met die serieuze klimmetjes....
Bonne nuit....
Een mooie zonnige dag, lekker warm...
Sinds mijn knie heeft laten weten dat iets minder wel goed zou zijn, kijk ik elke dag hoe het gaat. Rust nu om de 10 km in ieder geval even, en als het nodig is én het kan, neem ik een camping eerder. Vandaag niet. Ik heb mijn zinnen gezet op een natuurcamping op 84 km afstand. Met de extra van het verkeerd rijden natuurlijk... Onderweg is het overal uitgestorven, het lijkt of iedereen geëvacueerd is!
Afijn, na vele vele klimmetjes, dorpen en landbouwgebied, kom ik in het dorp aan. Overigens kan een natuurcamping in Frankrijk van alles zijn. Zoals bij de abdij, bij een kerk onder de bomen, of zoals nu, bij een bed & breakfast in de tuin. Ik kom om half zeven aan en zoon zegt me dat ze nu eigenlijk gesloten zijn! He? Is dit mijn straf voor mijn eigenwijze keuze om toch door te fietsen ook al had ik code geel?
We wachten op zijn moeder...
Als ze eindelijk aankomt, twijfelt ze geen moment, natuurlijk kan je blijven! Ze zag en wist hoe moe ik was zei ze. Mijn fiets wordt naar binnen gebracht, en er wordt thee met koekjes en meloen voor me neergezet. (Ze is half Engels, half Frans.) De kleinkinderen helpen me met de tent opzetten in de prachtige terrasvormige tuin. Het huis is oud, met allerlei gangetjes en trapjes en prachtig gerenoveerd. Nooit zo'n sfeervol huis gezien! Wat een paradijsje! Pamela is één van de liefste, warme en hartelijkste vrouwen die ik heb ontmoet. Of ik ook wat pasta wil met groente uit eigen tuin? Totaal geen moeite, dat wuift ze weg. Zo'n avond die je niet zou willen eindigen. Loslaten dus weer... maar niet vergeten...
Morgen wordt er regen verwacht, maar je m'en fou.... het kan me niet schelen... Ik kan er weer tegen...
Wel ga ik morgen maar iets van 40 km fietsen en het gaat er naar uitzien dat ik het plan wat moet aanpassen. Maar dat geeft niet, ik heb er nog steeds zin in en geniet elke dag. Maar toegegeven, vandaag was de zwaarste dag tot nu toe, met die serieuze klimmetjes....
Bonne nuit....
-
15 Augustus 2017 - 08:04
Marianne:
Toi toi toi......succes met de verdere reis x -
15 Augustus 2017 - 18:34
Anneke:
Sterkte Danielle. Goede reis nog verder! -
15 Augustus 2017 - 18:50
Andre Vivaldi:
Wel de zwaarste dag, maar dan wel met een zinderend slot, schitterend, hier doe je het voor -
15 Augustus 2017 - 19:39
Danielle Vivaldi:
Je hebt wel een beetje gelijk De, dat moet ik niet vergeten. Helaas heeft het mijn knie geen goed gedaan en zit ik dik in code oranje. Had willen blijven waar ik nu ben, maar camping is eigenlijk dicht, er wordt gerenoveerd. Ben dus weer de enige buiten de eigenaar en werklui. Morgen een heel klein stukje verder, 26 km om dan een dag rust te nemen. Het lijkt er op dat ik de dagen moet gaan halveren in km's. Hopelijk lukt dit wel. Dan van Never naar Issoire in de
Auvergne met de trein. Zo is het plan nu, maar eerst mijn knie herstellen, dan zien we wel verder. Heb er trouwens nog wel zin in hoor. Dab vanaf vrijdag of zaterdag een dag of 5 langs de Lorre fietsen, mits code oranje of liever nog geel, is opgeheven.
On va voir! Zou trouwens wel zin hebben in een echte camping. Vier dagen geleden voor het laatst gezien... Doei!
O ja, en iedereen erg bedankt voor de reacties, fijn om te delen en dat jullie het volgende. -
15 Augustus 2017 - 19:49
Danielle Vivaldi:
Ps, nog steeds aan het 'loslaten' wat me erg helpt! Behalve gister dan, want toen wilde ik per se naar die 'camoing'...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
