De start

En dan nu een stukje vanaf het begin.

Nog even iets van het vliegveld, dit is wel leuk om te vertellen.
Het allereerste dat ik zag toen ik de gate uitkwam in Glasgow was een barretje! Zo pontificaal in de hal.
In de grote hal beneden de eerste schot in rok. Hij stond daar maar, te wachten op.... Komt er een politieagente aan met hond die besnuffeld wat niet oké is. De hond loopt recht op de schot af en duikt onder zijn rok!!!!!
Jammer dat mijn timing niet perfect was, jullie moeten me maar geloven.
Het was gewoon absurd, maar ongelooflijk hilarisch.
Goed, dat was dus de aankomst, een barretje en een foute schotse rok.

De volgende ochtend ben ik begonnen met lopen, in de miezerregen, maar daar verander je nu eenmaal niets aan. 19 km te gaan. Eerst door een park en al gauw wat klimmen en bossen en heuvels om je heen.
Na een uurtje of zo stopt het weer om nog af en toe nog even te regenen. Het is niet vervelend en het is natuurlijk de eerste dag, dan laat je je zeker niet verregenen!
Bijzonder was dat er na zo'n 2 uur lopen midden in het bos een tafeltje staat met thermoskannen koffie en thee, scones en nog wat toebehoren. Met een papiertje 'help yourself' en een verzoekje om een klein bedragje in het potje te doen. Geweldig toch, zo midden in het bos in de regen een kopje thee te drinken en een scone te eten. Natuurlijk ben ik niet de enige, regelmatig komen er anderen voorbij of ga ik hen weer voorbij.
Bij een prachtig meer staat een man in zijn bootje te vissen, nog steeds in de regen. Enthousiast zwaait hij naar me, ik natuurlijk ook héél enthousiast teruggezwaaid, zo vriendelijk ben ik het nog niet gewend! Hier word ik blij van.

Behalve met de thee, heb ik de eerste drie uur nauwelijks gerust, ik loop lekker door.
Geloof me, dit was niet meer zo tijdens de laatste dag! Maar dit voor later.
Op de helft van de dag pauzeren de meeste mensen voor de lunch, je ziet dan weer steeds dezelfde mensen. Het Hollandse stel van de B&B, nog een Holl. knul, Schotse opa en zijn Canadese kleinzoon, enz. Het worden in de loop van de dagen goede bekenden.
Ook weer blij ben ik als ik bij de volgende overnachting mijn ouwe trouwe rugzak zie staan, dat gaat dus goed.
De aankomst is in Drymen, een klein dorp met een plein, waarom heen de B&B's zitten en wat barretjes en zo.
Hier speelt alles zich dus af.
Op een terrasje wat eten, bekenden gezien en gesproken en ja hoor, daar komen de Schotten. Allen in rok, mét doedelzakken. Ik zit op de eerste rij, ze spelen op het pleintje. (
Erg gezellig, erg naar mijn zin.