Laatste dag

Van Kinlochleven naar Fort William, 22 km. Iets meer dan 5 uur gelopen, ruim een uur gepauzeerd.
Het is droog.

Door de verlaten heuvels van Lairigmor. Mooi, winderig, woest.
Lang is het pad weer als de Samariakloof, dus weer veel stenen. Tientallen beekjes oversteken, het lukt niet om droge voeten te houden.
Na een paar uur lopen, begin ik deze paden met die stenen én die beekjes zat te worden, ik verlang naar een NS-wandeling. Lekker ontspannen wandelen en om je heen kijken... daar heb ik zin in!
Nog even volhouden Daan, je bent er bijna!
Ik ben nu echt moe, van lijf en vooral van leden. Ik moet regelmatig rusten, want het overstappen op de stenen gaat nu minder geconcentreerd en als je misstapt, ben je nog verder van huis. Maar het is droog en er zijn zat prachtige plekjes om even te pauzeren. Ook ontmoet ik weer bekenden, zo ook de familie van gisteren, wat een hartelijk weerzien is.
Dan een heel stuk door het bos, lekker alleen nu, behalve de midges dan. Als je even stilzit of staat, komen ze om je heen zwermen. Althans, ik denk dat ze dit zijn, ze steken echter niet en dit kan dankzij mijn vitamine B1 zijn die ik hiertegen slik. Wie weet.
De laatste tegenvaller is dat als ik denk dat ik er ben, beneden in het dorp, dat ik dan nog ruim een uur moet lopen voor ik er écht ben.

Ik ben er en heb het voor nu even gehad met wandelen!!!!