De Provence

De mistral giert om mijn tentje, de koude noordenwind die dagen aan kam houden. Nu de derde dag. Vanmiddag is t'ie wel al wat minder koud, maar ben dan ook al in de Provence. Met mijn vuist omhoog reed ik juichend voorbij het bord dat aangaf dat ik de Provence- Alpes- Cotes-d'Azur in reed!
Een gevoel van blijdschap kwam over me geen, wat me tegelijkertijd verbaasde... ik was niet blij om de prestatie, zoals lang geleden toen Frans en ik het eindpunt van de voettocht over de Peloponnesos maakten. Ik moest bekennen dat ik blij was hier weer te zijn, dat het toch als een stukje thuis voelt...
Ik wordt blij van de cactussen met hun grote vruchten, de olijfbomen en cipressen... ik zou het ook van de warmte kunnen worden, maar dat laat nog even op zich wachten tot monsieur Mistral uitgeraasd is...
Er zijn niet veel klimmetjes meer en kan weer lekker door fietsen. Gister stond ik op een pleintje even twee dubben of ik nog langs een vogelpark zoufgaan als er een gezinnetje langskomt met een schaal met stukjes cake. Ze bieden mij wat aan en willen mijn verhaal er voor terug... Als ze dit met verbazing aanhoren, willen ze me de hele schaal meegeven, want dat zou ik dan wel hoed kunnen gebruiken. Even mee naar hun huis voor een drankje en nog wat kletsen. Hij wijst me een alternatieve route voor een zwaar traject. Met cake en tomaten in mijn fietstas ga ik weer verder...
Saou is het doel van die dag en dit ligt ingeklemd tussen indrukwekkende grillige bergen. Een rustige vriendelijke camping waar ik al gauw kennismaak met Aad en Ina, fijne lieve mensen die voorheen ook fietstochten maakten en nu op een andere manier van hun vrijheid en het leven genieten. Zij zijn op deze camping bevriend geraakt met een Engels stel en met zijn vijven is het heel gezellig in het kleine Britse kampeerbusje. ieder heeft nog wel wat te delen en zo ontstaat er een heus minibuffetje met een goede fles wijn.

Ik ben bijna bij het eind van de hoofdroute. Dit zal ik dindagmiddag bereiken. Stes-Maries-de-la-Mer, in de Camarque is het eindpunt. Ik fiets woensdag dan rond de Camarque terug naar Arles. Hier hoop ik de trein twee kunnen nemen naar Aix-en-Provence om nog drie dagen te fietsen door het achterland van de Cotes-d'Azur naar Nice toe. Hier moet ik mijn terugreis regelen en dan het laatste stukje naar Menton, dit als het kan weer met de trein. Hier blijf ik twee of drie dagen en dan is het echt op...
Au revoir!