Door België

Na het weekend om op te starten tot aan DEN bosch, ben ik zondagavond in St. Geertruid bij Maastricht aangekomen. Ben hier paar maanden eerder geweest en dat is fijn, iets vertrouwds om vandaan te starten de volgende ochtend. Het heeft veel geregend, ook hier. Ik ga bijna languit in de modder met fiets en al.
Oké, nu het echte werk. Op zoek naar de route kost me een uur. En verkeerd rijden in Zuid-Limburg is echt niet handig. Stevig klimmen, weinig dalen, althans zo voelt het. Ik weet dat de twee eerste dagen door de Ardennen gaan en dat dit pittig zal zijn, dus ik krijg het meteen voor mijn kiezen. Maar dat ik zo om rij om op de route te komen, daar baal ik sterk van.
Goed. allée, doorgaan maar en natuurlijk kom ik er en gaat het verder en verder. Wennen hoor, dat klimmen, ik kom droog uit Nederland, ben niks gewend... en het is zwaar. Na een paar uur fietsen, begin ik er aan te twijfelen of ik de etappe voor vandaag wel zal halen of dat ik me al aan moet passen en in moet korten. Mijn geplande eindstop zou na zo'n 80 km zijn... in dit tempo?
Ik heb nog weinig oog voor de omgeving, moet me nog erg concentreren op de weg, omhoog en omlaag en weer opnieuw, steeds maar weer...
Op zeker moment gaat het toch wel wat vlotter. Wel lastig is dat het niet lukt om de laagste versnelling te gebruiken, hij hapert en ook tijdens het fietsen kraakt het wat. vind ik niet fijn, thuis reed Kogaatje geruisloos...
Een stukje voorbij Spa breekt mijn ketting... Alternatieven? Lopen naar het dorp, vragen voor hulp, en ik weet gelukkig door mijn route dat er 4 km verder een overnachting mogelijk is. Onderweg ontdek ik een man die bezig is met hekken te repareren met indrukwekkend gereedschap. Mijn vrouwelijke intuïtie zegt me dat ik daar terecht kan!
Hij kan niet zelf de ketting repareren, maar informeert waar er een fietsenwinkel nog open is, het loopt al tegen vijven. Hij is nog 10 minuten bezig en dan zal hij me even brengen. O fijn, wat aardig, dank je wel!
Het kwartje valt maar langzaam... he? brengen? Ik ben met de fiets! Dan ontdek ik zijn vrachtwagentje. Ja, daar past Koga wel op.
Met een grote grijns spring ik in de vrachtwagen en met een kwartier rijden zet hij me af in een flinke stad. Dank je wel ontzettend aardige belgische man!
Een nieuwe ketting en opstappen maar weer!
De hekkenmaker wees me onderweg een andere route naar mijn bestemming, langs de rivier. Wil ik wel, langs een rivier betekent ook wat minder steil. Mooie fijne weg en ik kom op een fijne camping terecht, laat, maar het is me alsnog gelukt met al het oponthoud. Ik ben niet trots op mezelf, maar wel héél tevreden dat ik hier ben.
Ik sta alleen op het veld, en er zijn sowieso weinig mensen. Snel voor het donker wordt wat te eten maken en gezellig met een kaarsje bij mijn tent mijn dagboekje bijhouden, een perfect kadootje van een heel goede vriend...