van Lescheret naar Dun-sur-Meuse
Blijf op de hoogte en volg Danielle
07 September 2014 | Frankrijk, Dun-sur-Meuse
Omdat ik een traject van 100 km voor de boeg heb, zet ik m'n wekker op 7 uur. Maar dit hielp niet met vroeger vertrekken, ging weer pas tegen 10.00 uur weg. Mooie tocht gehad, eerst door het dal van de Semois en een heel mooie abdij gezien
Alleen de buitenkant, had nu niet zo' n zin in een rondleiding. Ook drie heren uit Valkenswaard onderweg naar Avignon. Ook alle drie wel in de mooie leeftijd van 60+ misschien zelfs wel dubbel +. We passeren elkaar een paar keer met hé!! 'Gefeliciteerd, jullie zijn ook de Franse grens gepasseerd'. De derde man blijft steeds achter, heeft wat moeite met het klimmen denk ik. Want klimmen moeten we nog steeds... Boven aan een lange zware klim sta ik uit te rusten en even later komen de twee 'snelle' aan. Ik moedig ze voor het laatste stukje aan: kom op nog even, gaat goed! De derde van het stel heb ik niet meer gezien...
Het landschap is echt aan het veranderen nu in Frankrijk. Het is wat lieflijker, glooiender, mooi. De 20 km vóór het eindpunt is ontroerend mooi. De zon staat al wat laag en het is wat nevelig. Een wat mystieke sfeer in de heuvels en dalen waar ik in mijn eentje door heen rijd. Ik voel me weer bevoorrecht.
Op de camping ben ik weer de enige met een tentje. Het valt me trouwens tegen zo weinig andere trekkers en fietsers ik tegen kom. Maar ik heb het orima naar mijn zin hoor, steeds meer!
Alleen de buitenkant, had nu niet zo' n zin in een rondleiding. Ook drie heren uit Valkenswaard onderweg naar Avignon. Ook alle drie wel in de mooie leeftijd van 60+ misschien zelfs wel dubbel +. We passeren elkaar een paar keer met hé!! 'Gefeliciteerd, jullie zijn ook de Franse grens gepasseerd'. De derde man blijft steeds achter, heeft wat moeite met het klimmen denk ik. Want klimmen moeten we nog steeds... Boven aan een lange zware klim sta ik uit te rusten en even later komen de twee 'snelle' aan. Ik moedig ze voor het laatste stukje aan: kom op nog even, gaat goed! De derde van het stel heb ik niet meer gezien...
Het landschap is echt aan het veranderen nu in Frankrijk. Het is wat lieflijker, glooiender, mooi. De 20 km vóór het eindpunt is ontroerend mooi. De zon staat al wat laag en het is wat nevelig. Een wat mystieke sfeer in de heuvels en dalen waar ik in mijn eentje door heen rijd. Ik voel me weer bevoorrecht.
Op de camping ben ik weer de enige met een tentje. Het valt me trouwens tegen zo weinig andere trekkers en fietsers ik tegen kom. Maar ik heb het orima naar mijn zin hoor, steeds meer!
-
07 September 2014 - 21:40
Dede:
Hai Daan,
Jeetje meid, je moet reisverslaggeefster worden. Je schrijft zo levensecht, ik voelde kramp in m'n benen, toen je het over het klimmen had, voelde zadelpijn en het snot door m'n neus lopen en de levensvreugd bij de laatste 20 km. Sliepen die 60+'s niet in het zelfde hotelletje, zou wel toevallig zijn he, maar lullig dat zie die ander achterlieten, die ligt nu misschien wel in de berm.
Nou Daan ik volg je op de voet en heb nu weer m'n Franse Michellin op schoot.
Geniet er van.
Dé -
08 September 2014 - 10:30
Peter En Annemiek:
Hoi Danielle,
Leuk om je reisverhalen te lezen, je fiets doet het dus ok gelukkig maar!
Zo te horen geniet je volop, en is de natuur mooi.
Wij zij nu thuis via Maastricht door de limburgse kempen naar Breda, en met de trein naar Leiden.
Oei wat is t druk overal, dat is echt wennen, wel prachtig weer nu.
Heel veel groetjes van ons, en geniet van je vakantie, fietsen is zalig!
Peter en Annemiek
Oegstgeest
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
